30 Eylül 2018 tarihinde Kürdistan bölgesinde seçim yapılmıştı. Üzerinde 10 geçtikten sonra, hükümet Mesrûr Barzanî liderliğinde kuruldu.

30 Eylül 2018 seçim soncularına göre, Kürdistan Parlamentosu’nda kürsü dağılımı şöyle;  

PDK 45 milletvekili
YNK 21 milletvekili
Goran Hareketi 12 milletvekili
Yeni Nesil Hareketi 8 milletvekili
İslami Toplum Partisi (Komel) 7 milletvekili
Kürdistan İslami Birlik Partisi (Yekgirtu) ve Kürdistan İslami Hareketi Partisi’nin (Bizutnava) kurduğu Islaha Doğru ittifakı 5 milletvekili
Azınlıklar kontenjanı da 11 milletvekilinden oluşmaktadır.

Hükümetin kurulabilmesi için 56 kürsüye ihtiyaç vardır. 45 Milletvekili olan PDK, Azınlık ya da diğer bir partinin desteği ile kolaylıkla hükümet kurabilecek yeterliğe sahipken, 10 aydır müzakereler devam ediyor. Defalarca PDK ve YNK arasında görüşmeler gerçekleşti.  Aylarca süren görüşmeler sonucunda nihayet 10 Temmuz günü Kürdistan’da hükümet kuruldu.

Peki değişen ne oldu?
Hiçbir şey!

2003 yılından beri süregelen PDK -  YNK ortaklığı devam edecek. Her ne kadar merkezi bir hükümet olsa da, Hêwlêr’i PDK, Süleymaniye’yi de YNK yönetecek.  O halde ne diye seçim yapıldı. PDK ile YNK oturup kendi aralarında anlaşsalardı.

Bu çift başlılığın en büyük sebebi, YNK’nin silahlı gücünün olması. Seçimde 21 milletvekili çıkartabiliyor ama silahlı birlikleri olduğu için Süleymaniye’yi kimsenin yönetmesine izin vermiyor. Hükümeti kurma müzakereleri sırasında defalarca Süleymaniye’yi Hewlêr’den ayırmakla tehdit etti.

Bir ülkede ordunun siyasi partiye bağlı olması bu tabloya sebep oluyor. İster YNK, ister PDK’nin olsun, fark etmez, siyasi partilerin silahlı birliğe sahip olmasına büyük hata olarak görüyorum. Halihazırda reform çalışması devam eden Peşmerge Birliklerinin, en kısa zamanda siyasi partilerden bağımsız düzenli bir ordu haline geleceğini umut ediyorum. Yoksa YNK’de Xero Xanim tek başına bile kalsa Süleymaniye’yi kimsenin yönetmesine izin vermez.   

Ayrıca dünyanın her yerinde ihanetin bedeli olur. Maalesef Kürdistan’da ihanet ödüllendirilir. 16 Ekim ihanetinin büyük sorumlusu YNK, yine hükümette yer aldı.

Her seferinde Kürt düşmanlığını kusan Türkmen Cephesi’nden Aydın Maruf yeni kabinede bakan olarak görev aldı. Bu arada Aydın Maruf’un bahsi geçmişken, aramızda geçen bir diyalog aklıma geldi, onu paylaşmak istiyorum.

Aydın Maruf ile 2015 yılında yaptığım bir röportajda, Kürdistan’da Türkmen olmaktansa Türkiye’de Kürt olmayı tercih ederim demişti.
Bende;  “Bunu nasıl söylersiniz. Kürdistan’da Türkmence resmi dil, anadilde eğitim hakkınız var, parlamentoda kontenjanınız var, parlamentoda kendi diliniz ile konuşup yemin edebiliyorsunuz, Camilerinizde kendi dilliniz ile hutbe okuyabiliyorsunuz, 1990’lı yıllardan beri tv ve radyolar Türkmence yayın yapıyor. Türkiye’deki Kürtler bu haklardan hangisine sahip.” diye cevap vermiştim.  

Bunun üzerine: “Tamam anadilde eğitim alıyoruz ama okullarda Kürt tarihi dersi zorunlu bunu istemiyoruz, Camilerimiz harabe hükümet bakım yapmıyor demiş ve şöyle devam etmişti; “Ayrıca biz Kürdistan’ın bugünlere gelmesinde rol oynadık. Beraber mücadele ettik” demişti.

Niye? Türkiye’deki Kürtler Çanakkale’de, Kurtuluş savaşında, Kıbrıs’ta yok muydu? Hem sen ne zaman Peşmerge saflarında Baas rejimine karşı savaştın? diye sorunca susmuştu.  

Evet Kürtler Baas  Rejimi’nin zulmü altında inim inim inlerken, yüzbinlerce can verirken Aydın Maruf Ankara’da üniversite okuyor, Yenimahalle MİT merkezinde bugünlere hazırlık yapıyordu.  Bugün de kabine de Bakan olarak görev aldı.

Tekrar göreve başlayan yeni kabineye dönecek olursak, bu hükümetin Mesrûr Barzani Başbakanlığından kurulmasında ayrıca tartışma sebebi.

Herkesin kendisine göre bir açıklaması ve gerekçesi olabilir ama bence modern demokraside bu gerekçelerin karşılığı yoktur.

Ortadoğu’nun en iyi demokrasisine sahip olmasıyla iftihar ettiğimiz Kürdistan’ın artık aşiret yapılanmasının aşması gerektiğini düşünüyorum.